Αυτοί που έχουν μεγάλη παράδοση στην τεχνική του χαμένου κεριού, είναι οι Tuareg, ο νομαδικός αυτός λαός της Σαχάρας, οι επονομαζόμενη και Μπλε Άνθρωποι. Είναι μια άκρως παραδοσιακή τεχνική εκμεταλλευόμενη πάντα τα υλικά που προσφέρει ο γεωγραφικός χώρος τους και ο τρόπος ζωής τους η οποία διατηρείται έως και σήμερα ακολουθώντας πάντα την ίδια διαδικασία.

Τα υλικά τα οποία χρειάζονται για την κατασκευή του χύτη, μέσα στον οποίο θα λιώσει το μέταλλο  είναι ο πηλός, η καβαλίνα, το κάρβουνο και το νερό. Η καβαλίνα θα πρέπει να είναι ξερή και τριμμένη με το χέρι, ενώ το κάρβουνο θα πρέπει να τριφτεί πολύ καλά και να γίνει σκόνη. Με τη βοήθεια του νερού δημιουργείται ένα εύπλαστο μείγμα με το οποίο κατασκευάζουμε τους χύτες  οι οποίοι εκτίθενται στον ήλιο για να στεγνώσουν. Η χρήση του κάρβουνου στο μείγμα βοηθάει  να πετύχουμε περισσότερη ανθεκτικότητα σε υψηλές θερμοκρασίες,  αναλογικά πάντα με το είδος του μετάλλου που θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε

Οι αναλογίες των υλικών δεν είναι ακριβείς αλλά εμπειρικές. Το μείγμα θα πρέπει να φτάσει σε ένα στάδιο ώστε να είναι εύπλαστο και να μην κολλάει στα χέρια. Για την κατασκευή του καλουπιού χρησιμοποιείται  το ίδιο μείγμα αλλά δεν προστίθεται κάρβουνο γιατί το καλούπι που θα χρησιμοποιηθεί για το αντικείμενο, δεν θα είναι εκτεθειμένο σε υψηλές θερμοκρασίες

Το μείγμα για το καλούπι το χωρίζουμε σε κομμάτια και το διατηρούμε σε υγρό μέρος για να μην ξεραθεί. Το αντικείμενο που χυτεύεται κατασκευάζεται με κερί μέλισσας. Το κερί πλάθεται ώστε να μην υπάρχουν κενά με αέρα μέσα στη μάζα του κι έτσι αρχίζει η δημιουργία του αντικειμένου. Θα πρέπει να εμβαπτίζεται σε κρύο νερό για να σκληραίνει και να μπορούν να γίνονται καλύτερα τα διακοσμητικά του μοτίβα. Με τη χρήση ενός πολύ λεπτού εργαλείου (μαχαίρι, βελόνα, κ.ά.)το οποίο θερμαίνεται μπορούν να δοθούν οι αντίστοιχες φόρμες και οι διακοσμήσεις που επιθυμούνται.

Για να μπορέσουν να εξαφανιστούν τα δακτυλικά αποτυπώματα από το κερί, το βάζουμε σε ζεστό νερό για ελάχιστα δευτερόλεπτα Κατόπιν το αντικείμενο καλύπτεται με το μείγμα του πηλού με ομοιόμορφο πάχος σε ολόκληρη την επιφάνεια, αφήνοντας αγωγό από τον οποίο θα γίνει η εξαγωγή του κεριού και η εισαγωγή του μετάλλου. Αφήνεται στον ήλιο μέχρι να στεγνώσει.

Η φωτιά ανάβει στο έδαφος και διατηρείται με ένα φυσερό έτσι ώστε να φτάσει η επιθυμητή θερμοκρασία για να λιώσει το μέταλλο. Ο χύτης με τα κομμάτια μετάλλου καλύπτεται με τα κάρβουνα στο κέντρο της φωτιάς για να έχει τη μέγιστη υψηλή θερμοκρασία. Τοποθετούνται επίσης και τα καλούπια πάνω στη φωτιά για να λιώσει το κερί και να γίνει η εξαγωγή του. Δεν πετιέται το κερί στο έδαφος αλλά μέσα σε νερό για να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί ξανά. Αφού λιώσει και το μέταλλο πιάνουμε το χύτη με μια λαβίδα και χύνεται το μέταλλο από τον αγωγό μέσα στο καλούπι. Η κίνηση αυτή θα πρέπει να γίνει γρήγορα διότι το μέταλλο κρυώνει τάχιστα. Μετά το ξεκαλούπωμα ξεκινάει το φινίρισμα του αντικειμένου μας.